კითხვა: საგადასახადო შემოწმებისას გამოვლინდა სერიოზული დარღვევები, მათ შორის თაღლითობის ფაქტები. მივმართეთ აუდიტორს, რომელმაც უპირობოდ დადებითად შეაფასა შემოწმებული წლის ფინანსური ანგარიშგება. პასუხად მივიღეთ: თაღლითობის თავიდან აცილებისა და აღმოჩენის პასუხისმგებლობა აკისრია საწარმოს ხელმძღვანელობას. რამდენად კანონიერია ასეთი განმარტება.
პასუხი: ფინანსური აუდიტის პროცედურები რეგულირდება საქართველოს კანონით “აუდიტორული საქმიანობის შესახებ” და აუდიტის საერთაშორისო სტანდარტებით.
კანონში აუდიტორის პასუხისმგებლობაზე საერთოდ და მათ შორის თაღლითობის თავიდან აცილებისა და აღმოჩენაზე არაფერია თქმული. აუდიტის სტანდარტების (აუდიტისა და ხარისხის კონტროლის საერთაშორისო სტანდარტები) სისტემაში კი ამ საკითხს დათმობილი აქვს სპეციალური სტანდარტი ასს 240. “აუდიტორის პასუხისმგებლობა ფინანსურ ანგარიშგების აუდიტში თაღლითობასთან დაკავშირებით”.
სტანდარტის თანახმად, თაღლითობისა და შეცდომების აცილებაზე და აღმოჩენაზე პასუხისმგებლობა მართლაც ეკისრება საწარმოს ხელმძღვანელობას, ადექვატური ბუღალტრული აღრიცხვისა და შიდა კონტროლის სისტემების დანერგვისა და უწყვეტი ფუნქციონირების გზით.
იქვეა მითითებული, რომ:
ა. ასეთი სისტემები ამცირებენ, მაგრამ ვერ აღმოფხვრიან შეცდომისა და თაღლითობის შესაძლებლობას.
ბ. აუდიტორი არ არის პასუხისმგებელი თაღლითობისა და შეცდომის თავიდან აცილებაზე.
ვფიქრობთ, რომ სტანდარტის მოყვანილი დებულებები კონტექსტიდან ამოღებულის სახით, არ იძლევიან სრულ და ობიექტურ ინფორმაციას აუდიტორის პასუხისმგებლობაზე და მის როლზე, აუდიტის პროცესში თაღლითობის ფაქტების გამოვლენაში.
“თაღლითობა” აღნიშნავს ხელმძღვანელობის, თანამშრომლების ან მესამე მხარის ერთი ან მეტი წარმომადგენლის მიერ განზრახ ჩადენილ ქმედებას, რასაც შედეგად მოჰყვება ფინანსური ანგარიშგების არასწორად წარდგენა. თაღლითობა შეიძლება გულისხმობდეს:
- ჩანაწერების ან დოკუმენტების მანიპულაციას, ფალსიფიკაციას ან შეცვლას;
- აქტივების არასწორ კლასიფიკაციასა და შესაბამის ანგარიშებზე მიკუთვნებას;
- ოპერაციების შედეგების მიჩქმალვას ან გამოტოვებას ბუღალტრული ჩანაწერებიდან ან დოკუმენტებიდან;
- ოპერაციების ჩაწერას შინაარსის გაუთვალისწინებლად;
- ბუღალტრული აღრიცხვის პოლიტიკის არასწორად გამოყენებას.
სტანდარტი მოითხოვს, რომ აუდიტორული პროცედურების დაგეგმვისა და შესრულების დროს, აგრეთვე აუდიტის შედეგების შესახებ დასკვნის წარდგენისას, აუდიტორმა გაითვალისიწინოს ფინანსურ ანგარიშგებაში არსებითი უზუსტობების რისკი, რომელიც თაღლითობისა და შეცდომის შედეგია. ანუ აუდიტორმა უნდა შეაფასოს იმის რისკი, რომ თაღლითობამ შეიძლება გამოიწვიოს არსებითი უზუსტობების არსებობა ფინანსურ ანგარიშგებაში.
ამგვარად აუდიტორი მოიძიებს საკმარის და შესაფერის აუდიტორულ მტკიცებულებებს იმის შესახებ, რომ თაღლითობასა და შეცდომას, რომლებიც შეიძლება არსებითი იყოს ფინანსური ანგარიშგებისათვის, ადგილი არ ჰქონდა ან, თუ ამას ადგილი ჰქონდა, თაღლითობის შედეგი სათანადოდ არის ასახული ფინანსურ ანგარიშგებაში, ან შეცდომა გამოსწორებულია. ჩვეულებრივ შეცდომების აღმოჩენის ალბათობა უფრო დიდია, ვიდრე თაღლითობისა, რადგან თაღლითობას ჩვეულებრივ თან სდევს ისეთი ქმედებები, რომლებიც სპეციალურად არის ჩადენილი მის დასაფარავად.
მიუხედვადა იმისა, რომ ბუღალტრული აღრიცხვისა და შიდა კონტროლის ეფექტური სისტემების არსებობა ამცირებს ფინანსურ ანგარიშგებაში თაღლითობითა და შეცდომით გამოწვეული უზუსტობების ალბათობას, ყოველთვის იარსებებს იმის გარკვეული რისკი, რომ შიდა კონტროლმა ვერ იმუშაოს ისე, როგორც დაგეგმილი იყო. უფრო მეტიც, ბუღალტრული აღრიცხვისა და შიდა კონტროლის ნებისმიერი სისტემა შეიძლება არაეფექტური იყოს ისეთი თაღლითობის წინააღმდეგ, რომელიც თანამშრომელთა შეთქმულების საფუძველზე ან ხელმძღვანელობის მიერ იქნება ჩადენილი. გარკვეული კატეგორიის ხელმძღვანელობას შეუძლია გვერდი აუაროს კონტროლის ისეთ სისტემას, რომელიც ეფექტურია სხვა თანამშრომლების მიერ ჩადენილი მსგავსი თაღლითობების წინააღმდეგ, მაგალითად, მას (ხელმძღვანელობას) შეუძლია ოპერაციებთან დაკავშირებული ინფორმაციის დაფარვა ან ქვეშევრდომების მართვა ისე, რომ მათ არასწორად ჩაწერონ ან დამალონ ოპერაციები.
აღნიშნულის გათვალისწინებით სტანდარტი ხაზს უსვამს იმ გარემოებას, რომ აუდიტის თანმდევი შეზღუდვების გამო არსებობს გარდაუვალი რისკი იმისა, რომ ფინანსურ ანგარიშგებაში თაღლითობითა და შეცდომით გამოწვეული არსებითი უზუსტობები შეიძლება ვერ იქნეს აღმოჩენილი; და ფინანსურ ანგარიშგებაში თაღლითობითა და შეცდომით გამოწვეული ისეთი არსებითი უზუსტობების შემდგომში აღმოჩენა, რომლებსაც ადგილი ჰქონდა შესამოწმებელლ პერიოდში, თავისთავად არ მიანიშნებს იმაზე, რომ აუდიტორმა ვერ შეძლო აუდიტის ძირითადი პრინციპებისა და პროცედურების დაცვა.
აუდიტორის მიერ ამ პრინციპებისა და პროცედურების დაცვა დადგინდება არსებულ ვითარებაში ჩატარებული აუდიტორული პროცედურებითა და ადექვატური აუდიტორული დასკვნით, რომელიც ეყრდნობა ამ პროცედურების შედეგებს.
აუდიტორი, რომელიც აუდიტს ატარებს ასს-ების შესაბამისად პასუხისმგებელია იმ დასაბუთებული რწმენის მოპოვებაზე, რომ მთლიანობაში აღებული ფინანსური ანგარიშგება არ შეიცავს თაღლითობით თუ შეცდომით გამოწვეულ არსებით უზუსტობას.
ქვემოდ მოყვანილია იმ პროცედურების არასრული ნუსხა, რომელთა შესრულება ევალება აუდიტორს თაღლითობასთან დაკავშირებული უზუსტოებების გამოვლენასთან მიმართებაში. კერძოდ, აუდიტორი ვალდებულია:
ა. მთელი აუდიტის განმავლობაში შეინარჩუნოს პროფესიული სკეპტიციზმი, იმის შესაძლებლობის აღიარებით, რომ:
- შესაძლოა არსებობდეს თაღლითობით გამოწვეული უზუსტობა, მიუხედავად სამეურნეო სუბიექტის ხელმძღვანელობისა და მართვის უფლებით აღჭურვილი პირების კეთილსინდისიერებასა და პატიოსნებაში აუდიტორის წარსული გამოცდილებისა.
- ხელმძღვანელობა ერთადერთია, ვისაც აქვს თაღლითობის ჩადენის შესაძლებლობა, რადგან მას შეუძლია სააღრიცხვო ჩანაწერების მანიპულირება და გაყალბებული ფინანსური ანგარიშგების მომზადება.
ბ. სამეურნეო სუბიექტისა და მისი გარემოს, მათ შორის სამეურნეო სუბიექტის შიდა კონტროლის შესწავლის მიზნით, ჩაატაროს სტანდარტით გათვალისწინებული პროცედურები, რათა მოიპოვოს ინფორმაცია თაღლითობით გამოწვეული არსებითი უზუსტობის რისკების გამოსავლენად.
გ. დაადგინოს და შეაფასოს თაღლითობის მიზეზით გამოწვეული არსებითი უზუსტობის რისკები ფინანსური ანგარიშგებისა და მტკიცების დონეზე, ოპერაციების კატეგორიებისათვის, ანგარიშთა ნაშთებისათვის და განმარტებითი შენიშვნებისათვის.
დ. შეაფასოს, შეიძლება თუ არა რომ ანალიზური პროცედურების ჩატარების დროს გამოვლენილი არაორდინარული ფაქტები, მოვლენები და ურთიერთობები მიუთითებდეს თაღლითობით გამოწვეულ არსებით უზუსტობის რისკზე.
ე. გააანალიზოს, შეიძლება თუ არა რომ აუდიტორის მიერ მოპოვებული სხვა ინფორმაცია მიუთითებდეს თაღლითობით გამოწვეულ, არსებითი უზუსტობის რისკზე.
ვ. განსაზღვროს საერთო საპასუხო ქმედებები თაღლითობის მიზეზით გამოწვული არსებითი უზუსტობის შეფასებული რისკების აღსაკვეთად.
ზ. რაიმე უზუსტობის გამოვლენის შემთხვევაში შეაფასოს, მიუთითებს თუ არა ასეთი უზუსტობა თაღლითობაზე. ასეთი მინიშნების გამოვლენის შემთხვევაში აუდიტორი ვალდებულია შეაფასოს ამ უზუსტობების შედეგები აუდიტის სხვა ასპექტებთან მიმართებაში, განსაკუთრებით, ხელმძღვანელობის მიერ წარმოდგენილი ოფიციალური ინფორმაციის სანდოობასთან მიმართებაში, იმის აღიარებით, რომ თაღლითობის ესა თუ ის ფაქტი სავარაუდოდ არ იქნება ერთადერთი შემთხვევა.
ბუნებრივია კითხვა, რამდენად არსებითი შეიძლება იყოს აუდიტორის პასუხისმგებლობა თაღლითობის გამოვლენაზე, როდესაც აუდიტორი არ არის გამომძიებელი, მითუმეტეს გამომძიებელი სპეციალიზებული სამეურნეო, სააღრიცხვო, საგადასახადო დანაშაულის სფეროში. თაღლითობის უკან კი როგორც წესი დგანან თაღლითობაში საკმაოდ, ხშირად კი ზედმიწევნით გამოცდილი “პროფესიონალები”.
აუდიტის სტანდარტები აუდიტორისაგან არ მოითხოვენ გამოძიებასა და მითუმეტეს გამოვლენილ უზუსტობების სამართლებრივ შეფასებას. აუდიტორი ვალდებულია დროულად, სრულად შეასრულოს სატანდარტების მოთხოვნები, გამოიყენოს ექსპერტის (ექსპერტების) ცოდნა, თუ ბუღალტრული აღრიცხვისა და აუდიტის გარდა სხვა სფეროში ექსპეტული ცოდნა აუცილებელია საკმარისი და შესაფერისი აუდიტორული მტკიცებულებების მოსაპოვებლად.
მიგვაჩნია, რომ მხოლოდ ჩამოთვლილი პროცედურებისა და ასს-ებით გათვალისწინებული ყველა სხვა მოთხოვნის დაცვის პირობებში უჩნდება აუდიტორს უფლება, მიუთითის სტანდარტის იმ დებულებებზე, რომელთა თანახმად:
ა. აუდიტორი არ არის პასუხისმგებელი თაღლითობისა და შეცდომის თავიდან აცილებაზე.
ბ. აუდიტის თანდაყოლილი შეზღუდვების გამო, არსებობს იმის თანდაყოლილი რისკი, რომ ფინანსური ანგარიშგების ზოგიერთი არსებითი უზუსტობა შეიძლება შეუმჩნეველი დარჩეს, თუნდაც აუდიტი სათანადოდ იყოს დაგეგმილი და ჩატარებული ასს-ების შესაბამისად.
სტანდარტის დანართში მოყვანილია თაღლითობის ტიპების კლასიფიკაცია, თაღლითობის რისკის ფაქტორების მაგალითები, იმ სავარაუდო აუდიტორული პროცედურების მაგალითები, რომლებიც გამიზნულია თაღლითობის მიზეზით გამოწვეული არსებითი უზუსტობის შეფასებული რისკების აღსაკვეთად. მესამე დანართში მოყვანილია იმ გარემოებათა მაგალითების გრძელი ნუსხა, რომლებიც მიუთითებენ თაღლითობის ალბათობაზე და წარმოდგენილ ფინანსურ ანგარიშგებაში გაყალბებით გამოწვეულ უზუსტობებზე.
ხაზგასმით უნდა აღინიშნოს კიდევ ერთი, ჩვენის აზრით ძალზე საგულისხმო გარემოება. საქმე იმაში გახლავთ, რომ აუდიტის სტანდარტები არამარტო აყალიბებენ პროცედურებსა და მოთხოვნებს, რომელთა შესრულების პირობებში, საკმაოდ მაღალია აუდიტორების მიერ თაღლითობის რისკების გამოვლენის ალბათობა, სტანდარტების ითვალისწინებენ ასეთი მოთხოვნების შესრულების უზრუნვეყოფის, მათ შორის აუდიტორის საქმიანობის ხარისხის კონტროლის საკმაოდ დახვეწილ პროცედურებსაც.
მკითხველის კითხვებზე პასუხი მომზადებულია აუდიტისა და ხარისხის კონტროლის საერთაშორისო სტანდარტების 2009 წლის ქართული გამოცემის მიხედვით. საგულისხმოა, რომ სტანდარტების წინა ქართული გამოცემისაგან განსხვავებით, ახალ გამოცემაში ძალზე დიდი ადგილი აქვს დათმობილი საწარმოს ხელმძღვანელობის პასუხისმგებლობას აუდიტის პრაქტიკულად ყველა ეტაპზე და პრაქტიკულად არაფერია თქმული აუდიტორისა და აუდიტორული ფირმების გარანტიების შესახებ, შესრულებული აუდიტის სამუშაოების ხარისხზე და გაცემულ აუდიტორულ დასკვნაზე. მიგვაჩნია, რომ ასეთ პირობებში საგადახადო კონტროლის ფუნქციების თუნდაც ნაწილობრივი გადაცემა აუდტორებისა და აუდიტორული ფირმებისათვის მოითხოვს სერიოზულ დაფიქრებას.
ნინო იაშვილი
შპს "Financial Outsource"-იs
იურიდიული კონსულტანტი,
ადვოკატი